FENOMEN PUZZLI
Data dodania: 05-06-2018
Aby ułożyć puzzle, trzeba dokładnie przeanalizować obrazek. Następnie odnieść każdy element układanki do tej całości. To doskonałe ćwiczenie koncentracji, myślenia i pamięci wzrokowej. Ponadto układanie puzzli zmusza do pracy obydwie półkule mózgowe. Kiedy prawa półkula zdecydowanie bardziej aktywna jest podczas przeżywania emocji oraz działaniach kreatywnych, to lewa odpowiada za zadania logiczne, matematyczne oraz werbalne. Układanie puzzli ma charakter zarówno działań logicznych, analitycznych, jak i wymaga kreatywności oraz wyobraźni.
Wynalazcą puzzli był John Spilsbury, brytyjski kartograf i rytownik XVIII wieku. Pierwszą układankę stworzył jako urozmaicenie monotonnej nauki zapamiętywania państw świata. Spilsbury nakleił mapę na drewnianą deseczkę , a następnie przeciął ją wzdłuż granic krajów. Powtarzał tą "operację" z różnymi mapami. Ta forma pomocy naukowych rozprzestrzeniła się w całej Anglii i była stosowana także do nauczania innych przedmiotów. Oprócz układanek dydaktycznych tworzono również puzzle dla dorosłych, które miały odpowiednią dla nich tematykę, np. przedstawiały wydarzenia lub ówczesne osobistości. Wynalazek Spilbury'ego szybko zyskał grono wielbicieli także poza granicami Anglii.
Ponad dwa stulecia później puzzle wciąż pozostają niezwykle popularne, a lista dowodów potwierdzających korzyści jakie niesie ich układanie, stale się wydłuża. I choć puzzle najczęściej kojarzą się nam z czystą rozrywką, wykorzystuje się również tak, jak wyobraził sobie ich twórca – w edukacji.
Układanie puzzli przez małe dzieci ma ogromną wartość edukacyjną, ponieważ dzieci uczą się przez zabawę. Pociechy, które zaczęły układać puzzle w wieku 2-4 lat, potem dużo lepiej radziły sobie z zadaniami przestrzennymi i matematycznymi. Ta zabawa pomaga wypracować precyzję motoryki małej, czyli sprawność palców oraz dłoni, tak niezbędnej przy pisaniu.
Z dzieckiem zaczynamy od bardzo prostych zadań. Puzzle powinny być dwu- lub trzy-elementowe, żeby maluch nie frustrował się niepowodzeniami. Warto obserwować, czy dziecko dobiera elementy mechanicznie, wciskając je na próbę, czy też potrafi analizować całość, skojarzyć, że np. równy brzeg jest ramą obrazka.
Im starsze dziecko, tym wyżej stawiamy poprzeczkę, aby zachować walor poznawczy i edukacyjny. Łatwe zadania nie są wyzwaniem dla dziecka.
Puzzle ćwiczą umysł i są źródłem wiedzy także dorosłych. Rozliczne serie puzzli dostępne na runku proponują nieskończone możliwości poznania architektury, geografii, niezwykłych miejsc świata czy sztuki. Dobrym przykładem są np. puzzle z arcydziełami światowego malarstwa, da Vinci, Rubensa, Van Gogha czy Muncha, pejzaże egzotycznych miejsc, światowe stolice...
Układanie 1000 lub więcej kawałków wymaga wnikliwej analizy arcydzieła/fotografii.
Ciekawe jest obserwowanie pracy mózgu - z pozoru niepasujące elementy za jakiś czas (zwykle następnego dnia) od razu znajdują właściwe miejsce (nasz mózg nadal "układ puzzle" kiedy my zajmujemy się zupełnie czymś innym).
Puzzle odgrywają rolę w rehabilitacji dorosłych pacjentów po udarach. Chwytanie i przenoszenie małych elementów jest bardzo kłopotliwe dla chorych, ale przynosi naprawdę dobre efekty terapeutyczne.
Seniorzy regularnie układający puzzle są mniej narażeni na utraty pamięci czy demencję
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii Blog
Puzzle to forma rozrywki polegająca na składaniu dużego obrazka z małych fragmentów o charakterystycznych kształtach. Układanie puzzli to aktywność międzypokoleniowa; nie ma limitu wiekowego, decyduje stopień trudności i liczba elementów.
Aby ułożyć puzzle, trzeba dokładnie przeanalizować obrazek. Następnie odnieść każdy element układanki do tej całości. To doskonałe ćwiczenie koncentracji, myślenia i pamięci wzrokowej. Ponadto układanie puzzli zmusza do pracy obydwie półkule mózgowe. Kiedy prawa półkula zdecydowanie bardziej aktywna jest podczas przeżywania emocji oraz działaniach kreatywnych, to lewa odpowiada za zadania logiczne, matematyczne oraz werbalne. Układanie puzzli ma charakter zarówno działań logicznych, analitycznych, jak i wymaga kreatywności oraz wyobraźni.
Co więcej zmusza pamięć do aktywnego przetrzymywania informacji na temat odnalezionych już fragmentów oraz zapamiętywania jakie puzzle należy w danym momencie odnaleźć. Sprzyja to poszerzaniu pojemności pamięci roboczej oraz przyspieszaniu procesów w niej zachodzących.
Wynalazcą puzzli był John Spilsbury, brytyjski kartograf i rytownik XVIII wieku. Pierwszą układankę stworzył jako urozmaicenie monotonnej nauki zapamiętywania państw świata. Spilsbury nakleił mapę na drewnianą deseczkę , a następnie przeciął ją wzdłuż granic krajów. Powtarzał tą "operację" z różnymi mapami. Ta forma pomocy naukowych rozprzestrzeniła się w całej Anglii i była stosowana także do nauczania innych przedmiotów. Oprócz układanek dydaktycznych tworzono również puzzle dla dorosłych, które miały odpowiednią dla nich tematykę, np. przedstawiały wydarzenia lub ówczesne osobistości. Wynalazek Spilbury'ego szybko zyskał grono wielbicieli także poza granicami Anglii.
Ponad dwa stulecia później puzzle wciąż pozostają niezwykle popularne, a lista dowodów potwierdzających korzyści jakie niesie ich układanie, stale się wydłuża. I choć puzzle najczęściej kojarzą się nam z czystą rozrywką, wykorzystuje się również tak, jak wyobraził sobie ich twórca – w edukacji.
Układanie puzzli przez małe dzieci ma ogromną wartość edukacyjną, ponieważ dzieci uczą się przez zabawę. Pociechy, które zaczęły układać puzzle w wieku 2-4 lat, potem dużo lepiej radziły sobie z zadaniami przestrzennymi i matematycznymi. Ta zabawa pomaga wypracować precyzję motoryki małej, czyli sprawność palców oraz dłoni, tak niezbędnej przy pisaniu.
Z dzieckiem zaczynamy od bardzo prostych zadań. Puzzle powinny być dwu- lub trzy-elementowe, żeby maluch nie frustrował się niepowodzeniami. Warto obserwować, czy dziecko dobiera elementy mechanicznie, wciskając je na próbę, czy też potrafi analizować całość, skojarzyć, że np. równy brzeg jest ramą obrazka.
Im starsze dziecko, tym wyżej stawiamy poprzeczkę, aby zachować walor poznawczy i edukacyjny. Łatwe zadania nie są wyzwaniem dla dziecka.
Puzzle ćwiczą umysł i są źródłem wiedzy także dorosłych. Rozliczne serie puzzli dostępne na runku proponują nieskończone możliwości poznania architektury, geografii, niezwykłych miejsc świata czy sztuki. Dobrym przykładem są np. puzzle z arcydziełami światowego malarstwa, da Vinci, Rubensa, Van Gogha czy Muncha, pejzaże egzotycznych miejsc, światowe stolice...
Układanie 1000 lub więcej kawałków wymaga wnikliwej analizy arcydzieła/fotografii.
Ciekawe jest obserwowanie pracy mózgu - z pozoru niepasujące elementy za jakiś czas (zwykle następnego dnia) od razu znajdują właściwe miejsce (nasz mózg nadal "układ puzzle" kiedy my zajmujemy się zupełnie czymś innym).
Puzzle odgrywają rolę w rehabilitacji dorosłych pacjentów po udarach. Chwytanie i przenoszenie małych elementów jest bardzo kłopotliwe dla chorych, ale przynosi naprawdę dobre efekty terapeutyczne.
Seniorzy regularnie układający puzzle są mniej narażeni na utraty pamięci czy demencję
Życzymy wielu ułożonych puzzli
zespół Imperium Zabawek
Komentarze (0)
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii Blog